Gusto kong humakbang palayo sa lugar na ako lang ang naniwala.
Gusto kong burahin ang mga alaalang ako lang ang nagtago.
Gusto kong tumakbo kasing bilis ng hanging upang mapawi ang paghihilam ng mata.
Gusto kong sumigaw katulad ng kulog na may badyang unos.
Ngunit ang lahat ng ito'u hindi ko magawa,
Dahil ikaw ay nasa aking harapan.
Isang katauhan na nagmula kung saan.
Isang katauhang masarap mamuhay ng dalawa.
Isang katauhan, kung saan ng bagay sa'yo ay posible...
Sa kung saan man nagmula ay hindi kayang talikuran.
Kung sa isang banda, ang isip ay nais ng bumitaw at hayaan ang sariling makatakas sa lutang na kaisipan.
Kahit ang puso'y nagdidiktang huwag bumitaw at pagtiwalan ang lahat.
Ngunit sa paglaban ng isip at damdamin.
Iisa ang nanaig, pikit ang mata sa isang bagay na maaring mawala.
Ngunit kung ang katumbas ng sakit ay ang pagtayo sa pagktaong matagal ng nakadapa,
Isang kahilingan na sadyang kaytagal na inasam.
